بررسی دو دیدگاه اخیر
نگاه اول : من ازدواج میکنم که به همسر و فرزندانم بهره برسانم
( مایه خوشبختی برای آنها شوم) اما توقع هم دارم که
به ازای خدماتی که ارائه میدهم پاسخ های مطلوبی دریافت نمایم ( نگاه متوقعانه )
این نگاه در ابتدا منطقی بنظر میرسد و انسان این حق را به خودش میدهد
که توقع داشته باشد در برابر خدماتی که میدهد پاداش دریافت کند ،
اما آیا واقعا این همیشه اتفاق میافتد ؟ ( لطفا به این مسئله واقع بینانه توجه کنید)
در زندگی ما شاهد این هستیم که همسر ما همیشه قادر نیست به ما پاداش بدهد
یا حتی فلان خدمت یا محبت را برساند
در این شرایط ما باید چه کنیم ؟
____________________________________
2 - نگاه دوم : من ازدواج میکنم که به همسر و فرزندانم بهره برسانم
( مایه خوشبختی برای آنها شوم) و توقع ندارم که
به ازای بهره هایی که میدهم ، حتما بهره هایی بگیرم ...
این نگاه شاید ناجوانمردانه بنظر برسد اما عاقلانه تر است
و حد اقل اثری که دارد این است که
احتمال دریافت پاداش بیشتر از سوی همسر و حتی اطرافیان خیلی بیشتر میشود
در این نگاه انسان رفتارهای مطلوبی ارائه میدهد اما نه بخاطر گرفتن پاداش ،
بلکه بخاطر اینکه میخواهد همسر و اطرافیانش
در کنارش احساس خوشبختی داشته باشند و زمینه رشد و پیشرفت را برای آنها ایجاد کرده باشد
این نیازمند قدرت روحی بالایی است و البته آموختن مهارتهایی
این انرژی و قدرت روحی باید آسیب ناپذیر باشد
تا بتواند در شرایط مختلف حالت خود را حفظ کند
و تحت تاثیر دیگران به رفتارهای اشتباه و مخرب دست نزند
__________________________________________________
در مسیر خوشبخت کردن همسرم !!!
وقتی انسان بخواهد انسان ها را راضی کند متوجه میشود با امر غیرممکنی روبروست
لذا شکسته میشود و ممکن است تصمیم بگیرد که
خودخواهی و هرچی خودم میگم و میخوام را جایگزین آن کند
آنگاه اوضاع بد و بدتر هم میشد
با دقت در حالات و اتفاقات زندگی میبیند نیازمند کسی است که آسیب ناپذیر باشد
می بیند همسر عزیزش هم اینگونه نیست
یعنی بنده خدا معصوم که نیست!
بلاخره پیش میآید که دچار اشتباه و خطا میشود
اما من انسان واقعا به کسی نیازدارم که آسیب ناپذیر باشد
تا بتوانم هر وقت همسرم که تکیه گاه عاطفی و ... من است؛
نتوانست مرا تامین انرژی و روحیه کند
از آن موجود آسیب ناپذیر روحیه آرامش و انرژی بگیرم
خدای محبوب من ... خدایی که همیشه دلسوز من بوده
حتی وقتی احساس ناملایمت در زندگی داشتم
با بهترین اتفاقات ممکن مرا دستگیری کرده
که شاید من هنوز حکمت برخی اتفاقات را ندانم
اما مطمئنم از هر کسی به من دلسوز تر و مهربان تر است
و محبت هایش هم برای من بخاطر بزرگ شدن قدرت روحی من است
همان خدایی که اگر رضایتش بشود شاخص زندگی من
من دیگر از هول و پریشانی اینکه قرار است اینهمه را راضی کنم در میآیم
آری... خدا ... کافیست خدا را راضی کنم
و خدا از من چه خواسته؟
آنچه من را به احساس شیرین خوشبختی میرساند
وقتی برای برخورد همسران باهم آیات و احادیث را مطالعه میکردم
متوجه شدم روانشناسی اسلامی بهترین شیوه برای پیدا کردن حس شیرین خوشبختی را ارائه کرده است
البته برخی روانشناسان غیر مسلمان نیز با تحقیقات خود به این روشها دست یافته اند
و موفقیتهایی را هم کسب کرده اند
________________________________________________خلاصه ی نگاه دوم به ازدواج
پس نگاه دوم به این می پردازد که ما زندگیمان را براساس این بنا کنیم که
قرار است من کارهایی کنم که اطرافیانم و بخصوص همسر عزیزم در کنارم خوشبخت شود
و رشد کند
و این برای من بهترین موقعیت ممکن است که خدا را خشنود کنم
و لبخند رضای خدا را روی لبهای همسرم ببینم ...
و اینکه طبیعتا هر کس بذر نیکویی بکارد مگر میشود برداشت خوبی نداشته باشد؟!!!
چنین کسی در برخورد با ناملایمات چون از اول بنا را براین نهاده که
انرژی و روحیه را از ارتباط با خدا بگیرد
و از او طلب انرژی و شور و شوق کند
پس با نامهربانی همسرش بهم نمی ریزد
بلکه چون مهارتهای ارتباطی را آموخته
در این موقعیت بهترین عمل ممکن را انجام میدهد
و اگر فوری نتیجه نگیرد بعد از مدتی نتیجه را مشاهده میکند...
( مایه خوشبختی برای آنها شوم) اما توقع هم دارم که
به ازای خدماتی که ارائه میدهم پاسخ های مطلوبی دریافت نمایم ( نگاه متوقعانه )
این نگاه در ابتدا منطقی بنظر میرسد و انسان این حق را به خودش میدهد
که توقع داشته باشد در برابر خدماتی که میدهد پاداش دریافت کند ،
اما آیا واقعا این همیشه اتفاق میافتد ؟ ( لطفا به این مسئله واقع بینانه توجه کنید)
در زندگی ما شاهد این هستیم که همسر ما همیشه قادر نیست به ما پاداش بدهد
یا حتی فلان خدمت یا محبت را برساند
در این شرایط ما باید چه کنیم ؟
____________________________________
2 - نگاه دوم : من ازدواج میکنم که به همسر و فرزندانم بهره برسانم
( مایه خوشبختی برای آنها شوم) و توقع ندارم که
به ازای بهره هایی که میدهم ، حتما بهره هایی بگیرم ...
این نگاه شاید ناجوانمردانه بنظر برسد اما عاقلانه تر است
و حد اقل اثری که دارد این است که
احتمال دریافت پاداش بیشتر از سوی همسر و حتی اطرافیان خیلی بیشتر میشود
در این نگاه انسان رفتارهای مطلوبی ارائه میدهد اما نه بخاطر گرفتن پاداش ،
بلکه بخاطر اینکه میخواهد همسر و اطرافیانش
در کنارش احساس خوشبختی داشته باشند و زمینه رشد و پیشرفت را برای آنها ایجاد کرده باشد
این نیازمند قدرت روحی بالایی است و البته آموختن مهارتهایی
این انرژی و قدرت روحی باید آسیب ناپذیر باشد
تا بتواند در شرایط مختلف حالت خود را حفظ کند
و تحت تاثیر دیگران به رفتارهای اشتباه و مخرب دست نزند
__________________________________________________
در مسیر خوشبخت کردن همسرم !!!
وقتی انسان بخواهد انسان ها را راضی کند متوجه میشود با امر غیرممکنی روبروست
لذا شکسته میشود و ممکن است تصمیم بگیرد که
خودخواهی و هرچی خودم میگم و میخوام را جایگزین آن کند
آنگاه اوضاع بد و بدتر هم میشد
با دقت در حالات و اتفاقات زندگی میبیند نیازمند کسی است که آسیب ناپذیر باشد
می بیند همسر عزیزش هم اینگونه نیست
یعنی بنده خدا معصوم که نیست!
بلاخره پیش میآید که دچار اشتباه و خطا میشود
اما من انسان واقعا به کسی نیازدارم که آسیب ناپذیر باشد
تا بتوانم هر وقت همسرم که تکیه گاه عاطفی و ... من است؛
نتوانست مرا تامین انرژی و روحیه کند
از آن موجود آسیب ناپذیر روحیه آرامش و انرژی بگیرم
خدای محبوب من ... خدایی که همیشه دلسوز من بوده
حتی وقتی احساس ناملایمت در زندگی داشتم
با بهترین اتفاقات ممکن مرا دستگیری کرده
که شاید من هنوز حکمت برخی اتفاقات را ندانم
اما مطمئنم از هر کسی به من دلسوز تر و مهربان تر است
و محبت هایش هم برای من بخاطر بزرگ شدن قدرت روحی من است
همان خدایی که اگر رضایتش بشود شاخص زندگی من
من دیگر از هول و پریشانی اینکه قرار است اینهمه را راضی کنم در میآیم
آری... خدا ... کافیست خدا را راضی کنم
و خدا از من چه خواسته؟
آنچه من را به احساس شیرین خوشبختی میرساند
وقتی برای برخورد همسران باهم آیات و احادیث را مطالعه میکردم
متوجه شدم روانشناسی اسلامی بهترین شیوه برای پیدا کردن حس شیرین خوشبختی را ارائه کرده است
البته برخی روانشناسان غیر مسلمان نیز با تحقیقات خود به این روشها دست یافته اند
و موفقیتهایی را هم کسب کرده اند
________________________________________________خلاصه ی نگاه دوم به ازدواج
پس نگاه دوم به این می پردازد که ما زندگیمان را براساس این بنا کنیم که
قرار است من کارهایی کنم که اطرافیانم و بخصوص همسر عزیزم در کنارم خوشبخت شود
و رشد کند
و این برای من بهترین موقعیت ممکن است که خدا را خشنود کنم
و لبخند رضای خدا را روی لبهای همسرم ببینم ...
و اینکه طبیعتا هر کس بذر نیکویی بکارد مگر میشود برداشت خوبی نداشته باشد؟!!!
چنین کسی در برخورد با ناملایمات چون از اول بنا را براین نهاده که
انرژی و روحیه را از ارتباط با خدا بگیرد
و از او طلب انرژی و شور و شوق کند
پس با نامهربانی همسرش بهم نمی ریزد
بلکه چون مهارتهای ارتباطی را آموخته
در این موقعیت بهترین عمل ممکن را انجام میدهد
و اگر فوری نتیجه نگیرد بعد از مدتی نتیجه را مشاهده میکند...
انگیزه ی ازدواج 1