شما به ازدواج چطوری نگاه میکنید؟
دو کسی که میخوان با هم ازدواج کنند , با انگیزه های خوبی وارد ازدواج میشن...
- میخوان کنار همسرشون آروم بگیرن و از آشفتگی های درونشون نجات پیدا کنند
-میخوان همسرشون رو خوشبخت کنند...
یعنی فقط خوشبختی خودشون مهم نیست میخوان همسرشون رو هم خوشبخت ببینند...
- دوست دارن دینشون حفظ بشه و مرتکب گناه و پشت کردن به خدای عزیزشون نشن...
-بچه هایی داشته باشند و همسر و فرزندانشون در کنارشون احساس خوشبختی کنند..
و ...

انگیزه ی خوب داشتن برای ازدواج خوبه و مهم
اما شما فرض کنید کسی هدف خوبی داره
اگه رسیدن به این هدف رو رها کنه به اینکه چییییییی پیش میآد چه اتفاقی میافته؟...
اگه بخوایم عشقمون همیشگی و البته تر و تازه بمونه لازمه یه شناختهایی و البته مهارتهایی رو یاد بگیریم...
اینکه خیلی از ازدواج ها رو میبینیم که همسرا برای هم همسفرای خوبی نمیشن باید علتشو دونست؟
اینکه چرا اول بسیاری از زندگی ها عشق شور خاصی داره
و طرفین باتمام وجود برای هم اند
اما بعد مدتی که گذشت میبینن همه چی غوض شده ... علت رو باید دونست!

چطوره که زن و مرد جذب هم میشن؟!!!
زن و مرد از نظر ساختار روحی روانی و البته هم جسمی ، با هم تفاوتهایی دارند
اگر این تفاوتها نبود مرد چطور جذب زن میشد؟...
خب مرد دوستانی داشت که دور و برش باشند مثه خودش چه احساس نیازی به زن داشت ...
همینطورم زن ....
اگه این تفاوتها نبود چطور جذب مرد میشد؟ خودش دوستانی داشت شبیه خودش...
تفاوت های زن و مرد ، جذب اونها به هم ، ترکیب زوجیت !
نیاز زن و مرد به همدیگه بخاطر اینه که هرکدوم بدون دیگری احساس کمبود میکنه...
زن خصوصیاتی داره که در ترکیب با مرد کامل میشه
مرد هم خصوصیاتی داره که در ترکیب با زن کامل میشه

قانون زوجیت در طبیعت که در قرآن کریم از اون یاد شده رو دیدین
به زوجیت تو عالم دقت کنید
اشیاء عالم برای تولید یک محصول فوق العاده چطوری دو به دو با هم زوج میشن؟
خورشید و کلروفیل گیاه با هم زوج میشن و چنان محصولی رو تولید میکنند که بدون اون زندگی برای ما آدما غیر ممکنه..
ترکیب زوجیت داره به ما میگه میشه از ترکیب صحیح دو زوج ، محصولات شگفت انگیزی بدست آورد
حالا شما در مورد ترکیب دو انسان با هم چه نگاهی خواهید داشت..؟
آیا از اشرف مخلوقات نباید انتظار شگفت انگیزترین محصولات رو داشت...

شما به ترکیب دو زوج بی همتای عالم خلقت دقت کنید:
حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) ...
محصول این پیوند چی هست ؟
نسل در نسل نور ...
همه ی مخلوقات عالم عاشق اونها میشن!
حتی شیعیانشون هم میشن منبع خیر و رحمت و نور و برکت ...
نفسشون شفا میشه...
آروم و قرار دل بنده ها میشن...
رحمت للعالمین میشن...

ما خیلی به کم ، بسنده کردیم ...
حتی نمیتونیم برا بچه های خودمون - و نه عالم خلقت - منشا رحمت و خیر و خوشبختی باشیم

اگه بخوایم هم خودمون احساس خوشبختی کنیم و هم اطرافیانمون در کنار ما خوشبخت شن؛
لازمه ما دنبال یه شناختهایی باشیم:

شناخت ساختار روحی روانی همسر و خودمون ،
مهارتهای مدیریت روابط در خانواده،
روش زندگی کردن
چرا دو نفر در برخورد با یک اتفاق رفتارهای متفاوتی بروز میدهند؟
گاهی می بینیم اتفاقی برای کسی میافتد و خیلی بهم می ریزد ، آشفته میشود عکس العمل بدی را بروز میدهد
طوریکه بعدا خیلی از آن پشیمان میشود ؛
یا لااقل اگرهم بروی خودش نیاورد
اثر رفتار بدش را بعدها خواهد دید
( مثلا بی حرمتی فرزندان به خودش و همسرش در نتیجه یک سری بداخلاقی هایی که بین همسران بوده)

اما همان اتفاق برای کس دیگری میافتد اما نه تنها آشفته نمیشود بلکه با آن بهترین برخورد ممکن را میکند ، هم اعصاب خودش و شوهرش را بهم نمی ریزد و هم از اثرات بعدی نامطلوب جلوگیری میکند ؛ در بیشتر اوقات این برخورد های حساب شده و صحیح باعث میشود عشق و علاقه همسران بهم خیلی بیشتر از قبل هم شود ... و برکاتی که خداوند برا چنین روابطی ضمانت کرده بسیار باشکوه است .... طوریکه عرفا و علما این را از مهمترین عوامل رضایت خدا و تقرب به پروردگار میدانند...

آنچه باعث بروز دو رفتار کاملا متفاوت شده ، دو نگاه کاملا متفاوت است و به دنبال آن مهارتی که باید کسب شود.
اینکه ما به ازدواج چطور نگاه میکنیم و چه نگرشی داریم برای زندگی ما نقش تععین کننده ای دارد
اگرچه فقط نگاه خوب داشتن کافی نیست
اما میدانیم که این نگاه و طرز فکر ما به یک مسئله است که موجب تحول در زندگی میشود
کسانی که متحول شده اند - راجع به هر مسئله ای - در واقع نگاهشان متحول شده ...

اما چند نگاه برای ازدواج وجود دارد؟

1 - نگاه اول : من ازدواج میکنم که به همسر و فرزندانم بهره برسانم
( مایه خوشبختی برای آنها شوم)
اما توقع هم دارم که به ازای خدماتی که ارائه میدهم پاسخ های مطلوبی دریافت نمایم ( نگاه متوقعانه )

2 - نگاه دوم : من ازدواج میکنم که به همسر و فرزندانم بهره برسانم
( مایه خوشبختی برای آنها شوم)
و توقع ندارم که به ازای بهره هایی که میدهم ، حتما بهره هایی بگیرم ...

نگاه اول : من ازدواج میکنم که به همسر و فرزندانم بهره برسانم
( مایه خوشبختی برای آنها شوم) اما توقع هم دارم که
به ازای خدماتی که ارائه میدهم پاسخ های مطلوبی دریافت نمایم ( نگاه متوقعانه )

این نگاه در ابتدا منطقی بنظر میرسد و انسان این حق را به خودش میدهد
که توقع داشته باشد در برابر خدماتی که میدهد پاداش دریافت کند ،
اما آیا واقعا این همیشه اتفاق میافتد ؟ ( لطفا به این مسئله واقع بینانه توجه کنید)
در زندگی ما شاهد این هستیم که همسر ما همیشه قادر نیست به ما پاداش بدهد
یا حتی فلان خدمت یا محبت را برساند
در این شرایط ما باید چه کنیم ؟
____________________________________
2 - نگاه دوم : من ازدواج میکنم که به همسر و فرزندانم بهره برسانم
( مایه خوشبختی برای آنها شوم) و توقع ندارم که
به ازای بهره هایی که میدهم ، حتما بهره هایی بگیرم ...

این نگاه شاید ناجوانمردانه بنظر برسد اما عاقلانه تر است
و حد اقل اثری که دارد این است که
احتمال دریافت پاداش بیشتر از سوی همسر و حتی اطرافیان خیلی بیشتر میشود
در این نگاه انسان رفتارهای مطلوبی ارائه میدهد اما نه بخاطر گرفتن پاداش ،
بلکه بخاطر اینکه میخواهد همسر و اطرافیانش
در کنارش احساس خوشبختی داشته باشند و زمینه رشد و پیشرفت را برای آنها ایجاد کرده باشد
این نیازمند قدرت روحی بالایی است و البته آموختن مهارتهایی
این انرژی و قدرت روحی باید آسیب ناپذیر باشد
تا بتواند در شرایط مختلف حالت خود را حفظ کند
و تحت تاثیر دیگران به رفتارهای اشتباه و مخرب دست نزند

وقتی انسان بخواهد انسان ها را راضی کند متوجه میشود با امر غیرممکنی روبروست
لذا شکسته میشود و ممکن است تصمیم بگیرد که
خودخواهی و هرچی خودم میگم و میخوام را جایگزین آن کند
آنگاه اوضاع بد و بدتر هم میشد

با دقت در حالات و اتفاقات زندگی میبیند نیازمند کسی است که آسیب ناپذیر باشد
می بیند همسر عزیزش هم اینگونه نیست
یعنی بنده خدا معصوم که نیست!
بلاخره پیش میآید که دچار اشتباه و خطا میشود
اما من انسان واقعا به کسی نیازدارم که آسیب ناپذیر باشد
تا بتوانم هر وقت همسرم که تکیه گاه عاطفی و ... من است؛
نتوانست مرا تامین انرژی و روحیه کند
از آن موجود آسیب ناپذیر روحیه آرامش و انرژی بگیرم

خدای محبوب من ... خدایی که همیشه دلسوز من بوده
حتی وقتی احساس ناملایمت در زندگی داشتم
با بهترین اتفاقات ممکن مرا دستگیری کرده
که شاید من هنوز حکمت برخی اتفاقات را ندانم
اما مطمئنم از هر کسی به من دلسوز تر و مهربان تر است
و محبت هایش هم برای من بخاطر بزرگ شدن قدرت روحی من است
همان خدایی که اگر رضایتش بشود شاخص زندگی من
من دیگر از هول و پریشانی اینکه قرار است اینهمه را راضی کنم در میآیم
آری... خدا ... کافیست خدا را راضی کنم
و خدا از من چه خواسته؟
آنچه من را به احساس شیرین خوشبختی میرساند

وقتی برای برخورد همسران باهم آیات و احادیث را مطالعه میکردم
متوجه شدم روانشناسی اسلامی بهترین شیوه برای پیدا کردن حس شیرین خوشبختی را ارائه کرده است
البته برخی روانشناسان غیر مسلمان نیز با تحقیقات خود به این روشها دست یافته اند
و موفقیتهایی را هم کسب کرده اند

پس نگاه دوم به این می پردازد که ما زندگیمان را براساس این بنا کنیم که
قرار است من کارهایی کنم که اطرافیانم و بخصوص همسر عزیزم در کنارم خوشبخت شود
و رشد کند
و این برای من بهترین موقعیت ممکن است که خدا را خشنود کنم
و لبخند رضای خدا را روی لبهای همسرم ببینم ...

و اینکه طبیعتا هر کس بذر نیکویی بکارد مگر میشود برداشت خوبی نداشته باشد؟!!!
چنین کسی در برخورد با ناملایمات چون از اول بنا را براین نهاده که
انرژی و روحیه را از ارتباط با خدا بگیرد
و از او طلب انرژی و شور و شوق کند
پس با نامهربانی همسرش بهم نمی ریزد
بلکه چون مهارتهای ارتباطی را آموخته
در این موقعیت بهترین عمل ممکن را انجام میدهد
و اگر فوری نتیجه نگیرد بعد از مدتی نتیجه را مشاهده میکند...